Sąd Najwyższy w orzeczeniu wydanym w dniu 11 września 2020 roku w sprawie o sygn. akt: III CZP 90/19 potwierdził, że po uszkodzeniu pojazdu w wypadku samochodowym leasingobiorca, który poniósł koszty naprawy pojazdu jest poszkodowanym i to jemu zakład ubezpieczeń powinien wypłacić odszkodowanie z polisy OC posiadaczy pojazdu.

Warunkiem jest jednak aby umowa leasingu zobowiązywała leasingobiorcę do naprawy pojazdu.

W orzeczeniu tym SN po raz kolejny potwierdził, że szkodą jest kwota podatku VAT uiszczonego przez leasingobiorcę tytułem naprawy pojazdu w zakresie w jakim nie może on obniżyć podatku od niego należnego o kwotę podatku naliczonego. Będzie to miało miejsce w przypadku, w którym leasingobiorcy jako podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku VAT, czyli w przypadku gdy pojazd jest wykorzystywany zarówno do celów działalności gospodarczej jak i celów prywatnych.

opracował:

radca prawny Mariusz Bialic

Zgodnie z treścią art. 4 h Ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 (Ustawa COVID-19), innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, pracownicy i inne osoby zatrudnione, poddane obowiązkowej kwarantannie, mogą, za zgodą pracodawcy albo zatrudniającego, świadczyć w trybie pracy zdalnej pracę określoną w umowie i otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenie. W przypadku świadczenia pracy w trakcie kwarantanny, nie przysługuje wynagrodzenie, o którym mowa w art. 92 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, ani świadczenie pieniężne z tytułu choroby określone w odrębnych przepisach.

Przypomnijmy, że zgodnie z art. 92 Ustawy kodeks pracy, za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia - trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego - pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu.

Dodatkowo należy przypomnieć, że  zgodnie z treścią art.2 pkt. 12 Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi kwarantanna to odosobnienie osoby zdrowej, która była narażona na zakażenie, w celu zapobieżenia szerzeniu się chorób szczególnie niebezpiecznych i wysoce zakaźnych.

W związku z powyższym osoba wykonująca pracę z domu podczas odbywania kwarantanny zachowuje prawo do wynagrodzenia należnego mu na podstawie zawartej umowy.

Warunkiem jednak powyższego jest jednak aby pracodawca lub osoba zatrudniająca wyraziła zgodę nap racę zdalną, pracownik ma odpowiednie umiejętności i możliwości techniczne oraz lokalowe, a zlecona mu praca pozwala na zdalne jej świadczenie. Ponadto  pracodawca lub osoba zatrudniająca powinna zapewnić narzędzia i materiały potrzebne do wykonywania pracy zdalnej oraz obsługę logistyczną, lub np. pracować przy wykorzystaniu własnych narzędzi jeśli, umożliwią poszanowanie i ochronę informacji poufnych i innych tajemnic prawnie chronionych, w tym tajemnicy przedsiębiorstwa lub danych osobowych, a także informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę lub zatrudniającego na szkodę.

radca prawny Mariusz Bialic

Podstawa prawna:

1. Ustawa z dnia Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. ( Dz.U. 1974 Nr 24, poz. 141, t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm)

2. Ustawa z dnia z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. 2008 Nr 234, poz. 1570, t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1845)

3. Ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374, t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1842)

Stan prawny na:

2021/01/12

WSA w Opolu z 27.10.2020 r., II SA/Op 219/20 uchylił zaskarżoną decyzję Opolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu z 23 czerwca 2020 roku w przedmiocie kary pieniężnej 10.000,00 zł za niezastosowanie się do czasowego ograniczenia prowadzenia przez przedsiębiorców działalności ustanowionego w stanie epidemii i poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego inspektora Sanitarnego w Prudniku z dnia 28.04.2020 roku oraz umorzył postępowanie administracyjne w całości. Podstawą takiego rozstrzygnięcia stanowiło min. uznanie przez sąd, że: 

„….Przyjęta technika legislacyjna nowelizacji ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, ustawą z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. 2000 r. poz. 374 ze zm.) i kolejnymi ustawami, nie polegała na wprowadzeniu ograniczeń w zakresie korzystania z praw i wolności jednostki poprzez przyjęcie stosownych merytorycznych rozwiązań ustawowych przewidujących takie ograniczenia wraz z możliwością regulowania bardzo szczegółowych zagadnień technicznych na poziomie rozporządzenia…..”.

„…..konstytucyjnie dopuszczalne jest wprowadzanie tych ograniczeń tylko w ustawie, z zachowaniem zasady proporcjonalności określonej w art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, a nie w art. 228 ust. 5 Konstytucji RP, bez naruszenia istoty danego konstytucyjnego prawa lub wolności i z zachowaniem wszelkich relacji zachodzących pomiędzy ustawą a rozporządzeniem opisanych w art. 92 ust. 1 Konstytucji RP…….”

Dalej WSA w Opolu wskazał w uzasadnieniu, że „……upoważnienie ustawowe do wydania rozporządzenia w zakresie uregulowanym art. 46b pkt 2-12 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi nie zawiera w istocie wytycznych dotyczących treści wydawanego na tej podstawie rozporządzenia. W konsekwencji nie spełnia ono warunków wymaganych przez art. 92 ust. 1 Konstytucji RP….”.

Jednocześnie w orzeczeniu Sąd stwierdził, że „…… Zdaniem Sądu nawet przy przyjęciu, że oceniane nakazy, zakazy i ograniczenia wynikające z rozporządzenia Rady Ministrów z 19 kwietnia 2020 r., zostały wprowadzone prawidłowo i mają umocowanie ustawowe, to zaskarżone decyzje nie mogłyby się ostać z uwagi na naruszenie podstawowych zasad postępowania dowodowego obowiązujących w procedurze administracyjnej. Odrębnym bowiem zagadnieniem wymagającym omówienia jest kwestia oparcia wydanych decyzji organów inspekcji sanitarnej na notatce urzędowej Policji bez prowadzenia jakiegokolwiek postępowania dowodowego, w tym przesłuchania skarżącego w charakterze strony postępowania administracyjnego na podstawie art. 86 KPA Wiąże się to bezpośrednio z obowiązkiem zapewnienia przez organ stronie czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym z art. 10 § 1 KPA…….”

Orzeczenie nie jest prawomocne. 

IZOLACJA - odosobnienie osoby lub grupy osób chorych na chorobę zakaźną albo osoby lub grupy osób podejrzanych o chorobę zakaźną, w celu uniemożliwienia przeniesienia biologicznego czynnika chorobotwórczego na inne osoby;

izolacja w warunkach domowych - odosobnienie osoby chorej z przebiegiem choroby zakaźnej niewymagającej bezwzględnej hospitalizacji ze względów medycznych w jej miejscu zamieszkania lub pobytu, w celu zapobieżenia szerzenia się chorób szczególnie niebezpiecznych i wysoce zakaźnych;

KWARANTANNA   - odosobnienie osoby zdrowej, która była narażona na zakażenie, w celu zapobieżenia szerzeniu się chorób szczególnie niebezpiecznych i wysoce zakaźnych;

SŁOWA MAJĄ ZNACZENIE!

PODSTAWA PRAWNA:

Art., 2 pkt. 11, pkt. 11a, pkt. 12 Ustawa o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. 2008 Nr 234, poz. 1570, t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1845 ze zm.)

Biura turystyczne kuszą nas ofertami „first minut”, co zrobić gdy „wykupiłeś” wczasy we Włoszech?

W takiej sytuacji jak obecnie turyści powinni znać swoje prawa. Zgodnie z art. 47 ust.4 Ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 2361 t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 548) Podróżny może odstąpić od umowy o udział w imprezie turystycznej przed rozpoczęciem imprezy turystycznej bez ponoszenia opłaty za odstąpienie w przypadku wystąpienia nieuniknionych i  nadzwyczajnych okoliczności występujących w miejscu docelowym lub jego najbliższym  sąsiedztwie, które mają znaczący wpływ na realizację imprezy turystycznej lub przewóz podróżnych do miejsca docelowego.

 Czy epidemia Koronawirusa jest taką okolicznością? Z pewnością zagrożenie Koronawirusem może być podstawą do odstąpienia od umowy o udział w imprezie turystycznej.

Aby jednak skutecznie odstąpić od umowy należy wskazać, że w miejscu gdzie mamy spędzić wymarzony urlop lub w jego najbliższym sąsiedztwie występuje zagrożenie zarażeniem się Koronawirusem. Oczywiście pewne trudności może powodować określenie najbliższego sąsiedztwa jednak w mojej ocenie w takim przypadku należy brać pod uwagę fakt, że wirus rozprzestrzenia się w sposób niekontrolowany i nieprzewidywany.

Gdyby ktoś miał wątpliwości czy zagrożenie Koronawirusem nie może być podstawą do odstąpienia od umowy o świadczenie usług turystycznych to zgodnie  motywem 31 preambuły dyrektywy 2015/2302 wskazano wprost, że podróżni powinni mieć również prawo do odstąpienia od umowy w przypadku znaczącego zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, takich jak wybuch epidemii poważnej choroby. Takim przykładem był wirus Zika szczególnie groźny dla kobiet w ciąży.

radca prawny Mariusz Bialic

stan prawny na 2020.03.10r

Prawo do bycia zapomnianym.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał w dniu 24.9.2019 r., w sprawie C-507/17 ważne orzeczenie, z którego wynika obowiązek operatorów wyszukiwarki internetowej do usunięcia linków ze wszystkich wersji swojej wyszukiwarki. Równie ważne jest to, że TSUE określił, że operator zobowiązany jest to uczynić w taki sposób, aby było to skuteczne we wszystkich państwach członkowskich UE.

TSUE podkreślił, że prawo do bycia zapomnianym jest prawem podstawowym zagwarantowanym aktem prawnym rangi Rozporządzenia. Rozporządzenie (RODO) jest aktem prawnym, które ma bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich.

W dniu 01 sierpnia 2016 roku w Dzienniku Ustaw nr 1159 została opublikowana Ustawa z dnia 06 lipca 2016 roku o zmianie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego oraz ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Ustawa wprowadza bardzo istotne zmiany w ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2016 r. poz. 790 i 996) w art. 68 uchyla się ust. 2a. Przepis ten wymaga aby suma hipoteki na nieruchomości rolnej w rozumieniu ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz.U. z 2012 r. poz. 803 oraz z 2016 r. poz. 585) nie przewyższała wartości rynkowej tej nieruchomości ustalonej na dzień ustanowienia hipoteki. Ponadto przepis ten wymaga aby do wniosku o wpis hipoteki do księgi wieczystej dołączony został operat szacunkowy, sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Uchylenie w/w przepisu przywraca możliwość ustanawiania hipoteki na nieruchomościach rolnych o sumie hipoteki wyższej niż wartość nieruchomości. Jest to rozwiązanie rozsądne i jak najbardziej prawidłowe. Rolnicy ale też inne osoby będące właścicielami nieruchomości rolnych, nie będą miały problemu z zaciąganiem kredytów. Obecnie były z tym problemy. Suma hipoteki bardzo często  przewyższała kwotę udzielonego kredytu i wartości nieruchomości. 

Co więcej ustawa zmieniająca eliminuje, obowiązek ponoszenia kosztu na opracowywanie operatu szacunkowego potwierdzającego wartość nieruchomości. Po wejściu w życie ustawy, Sąd nie będzie wymagał wzmiankowanego dokumentu.

Cieszy również  to, że do postępowań dotyczących wpisu do księgi wieczystej wszczętych od dnia 30 kwietnia 2016 r. na podstawie ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2 i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy nowe (w brzmieniu nadanym powołaną na wstępie ustawą). Przepisów nie jest wiele, choć wiele zmieniają wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia ustawy. Zatem od 16 sierpnia 2016 roku hipoteki na nieruchomościach rolnych już po nowemu.

Zawsze to lepiej gdy prawo zmienia się tak aby życie upraszczać.

radca prawny Mariusz Bialic

źródło: http://dziennikustaw.gov.pl/du/2016/1159/1

Z dniem 22 lutego 2016 roku zmieniają się zasady zatrudnienia pracowników na czas określony.

Magiczne cyfry 3 3 3 - oznaczają, iż z dniem jutrzejszym można zatrudnić pracownika na czas określony w taki sposób, aby łączny okres zatrudnienia nie przekroczył 33 miesięcy. Ostatnia cyfra 3 oznacza, że w tym okresie można zawrzeć maksymalnie 3 umowy o pracę. Czwarta umowa o pracę staje się umową o pracę  na czas nieokreślony.

Jeśli w trakcie trwania umowy o pracę zostanie ona zmieniona poprzez wydłużenie okresu zatrudnienia będzie to traktowane jako zawarcie kolejnej umowy o pracę. (Po dniu, w którym pierwotnie umowa miała ulec rozwiązaniu.) Inne modyfikacje tj. nie dotyczące okresu zatrudnienia nie będą traktowane jako zawarcie kolejnej umowy o pracę. Umowę na czas określony można poprzedzić zawarciem umowy na okres próbny (maksymalnie na okres 3 miesięcy).

Przekroczenie 33 miesięcy zatrudnienia lub 3 umów powoduje, że umowa o pracę staje się umową na czas nieokreślony.

Oczywiście ustawodawca przewidział 4 (cztery) wyjątki od powyższej zasady. Skorzystanie z wyjątku możliwe jest, jeśli w danym przypadku (konkretnego pracodawcy i pracownika) jest to rzeczywiste, okresowe zapotrzebowanie a do tego jest niezbędne dla pracodawcy. Przy ocenie tego, czy jest to obiektywnie uzasadnione oraz niezbędne sąd będzie brał pod uwagę wszystkie okoliczności towarzyszące zawieraniu umowy o pracę.

Wyjątki, o których mowa powyżej to: 1) zatrudnienie na zastępstwo (usprawiedliwiona nieobecność pracownika), 2) prace sezonowe i dorywcze, 3) praca wykonywana przez okres kadencji, 4) obiektywne przyczyny leżące po stronie pracodawcy. Jeśli macie wątpliwości skorzystajcie z porady radcy prawnego lub adwokata, który po rozmowie z Państwem powie, czy zawierana umowa jest zgodna z prawem.

Jak widać z powyższego zatrudnienie członka Zarządu spółki kapitałowej na okres kadencji np. 5 lat (przewidzianych w umowie spółki kapitałowej) jest właśnie takim wyjątkiem. Najbardziej niedookreślonym zapisem jest ostatni wyjątek tj. zatrudnienie spowodowane obiektywnymi przyczynami lezącymi po stronie pracodawcy. To jest właśnie wyjątek, z którego pracodawcy mogą korzystać aby zaspokoić swoje zapotrzebowania.

Dodatkowo przepisy przewidują, iż obowiązkiem pracodawcy jest zamieszczenie, w treści umowy o pracę przyczyn uzasadniających odstępstwo od zasad zatrudniania pracownika na czas określony. Dodatkowo pracodawca obowiązany jest poinformować właściwego okręgowego inspektora pracy, o zawarciu takiej umowy w terminie 5 dni od dnia zawarcia takiej umowy. Obowiązek poinformowania okręgowego inspektora pracy dotyczy zatrudnienia pracownika w razie wystąpienia obiektywnych okoliczności leżących po stronie pracodawcy.

Naruszenie w/w obowiązku zawiadomienia okręgowego inspektora pracy skutkuje odpowiedzialnością za wykroczenia przeciwko prawom pracownika. Odpowiedzialność może być bardzo dotkliwa. Wykroczenie zagrożone jest karą grzywny w wysokości od 1.000,00 zł aż do 30.000,00 zł.

radca prawny Mariusz Bialic

stan prawny 22 luty 2016 roku.

Podjęliśmy współpracę ze specjalistą z zakresu prawa konsumenckiego - radcą prawnym Agnieszką Kordasiewicz (wpis na istę radców prawnych w OIRP w Katowicach)

Jako doświadczony prawnik pełni również funkcję miejskiego rzecznika praw konsumentów i dba o to aby zapewnić konsumentom bezpłatne poradnictwo i informacje prawne w zakresie ochrony ich interesów. W zakresie jej obowiązków leży składanie wniosków w sprawie stanowienia i zmiany przepisów prawa miejscowego w zakresie ochrony interesów konsumentów. Współdziała z właściwymi terytorialnie delegaturami Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, z organami Inspekcji Handlowej oraz z organizacjami konsumenckimi.

Bogate doświadczeni zdobyte w pracy zapewnia konsumentom najwyższy poziom ochrony, a przedsiębiorcom fachową poradę popartą bieżącą analiza orzecznictwa w zakresie ochrony konsumentów.

Czy wydatki poniesione (zapłacone) przez pracodawcę na podstawie prawomocnego (ostatecznego) wyroku sądowego z tytułu odszkodowania, kosztów pogrzebu, należnych odsetek, kosztów sądowych i zastępstwa procesowego mogą być uznane, czy też nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.
Aby Ministerstwo Finansów  nie miało wątpliwości sprawa musiała trafić aż do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zdaniem NSA …...wydatki te mają bowiem wpływ na stabilność zatrudnienia w zakładzie pracy i ograniczają ryzyko odejść z pracy. Oddziaływują w sposób motywacyjny na innych pracowników, którzy otrzymują wyraźny sygnał co do wywiązywania się jego pracodawcy z obowiązków w stosunku do rodziny pracownika, jeżeli w przyszłości doszłoby do podobnego wypadku...... a zapłata …....odszkodowań (świadczeń), nawet jednorazowych, wypłacanych przez zakład pracy (pracodawcę) na podstawie innych przepisów (K.c.) …..... jest kosztem uzyskania przychodów......
Ponadto z orzeczenia NAS wynika, że koszty procesu (w tym wynagrodzenie radcy prawnego czy adwokata) ponoszone przez podatnika na obronę przed skierowanym przeciwko niemu roszczeniem pracownika związanym z zatrudnieniem, są kosztem uzyskania przychodów, ponieważ związane są z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Nie ma przy tym znaczenia ocena zasadności kierowanych przeciwko podatnikowi roszczeń. Ponoszenie wydatków na koszty procesu jest jednym z elementów dbałości o funkcjonowanie przedsiębiorstwa, która w przypadku braku kompromisu z pracownikiem z reguły wymaga wdania się z nim w spór.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 sierpnia 2015 r. II FSK 1465/13

radca prawny Mariusz Bialic

Ciężkiego naruszenia obowiązków wynikających z umowy o pracę może dopuścić się pracownik ale także pracodawca. W takim przypadku pracownik ma prawo do wypowiedzenia umowy w trybie natychmiastowym. Złożenie takiego oświadczenia przez pracownika powoduje natychmiastowe wygaśnięcie stosunku pracy. Jeśli powodem wypowiedzenia umowy o pracę przez pracownika, jest wyłącznie ciężkie naruszenie obowiązków przez pracodawcę, to pracownik uzyskuje prawo do odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Prezentujemy kolejne całkiem świeże orzeczenie Sądu Najwyższego. Orzeczenie to rozstrzyga bardzo złożone zagadnienie prawne, a mianowicie czy umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy wiąże pracownika i nowego pracodawcę w przypadku przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę.

Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 06 maja 2015 roku w sprawie o sygn. akt: III PZP 2/15 artykuł 23(1) § 1 k.p. nie ma zastosowania do umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy (art. 101(2) § 1 k.p.), zawartej z poprzednim pracodawcą.

Szerzej o skutkach w/w orzeczenia i interpretacji przepisów prawa dokonanych przez Sąd Najwyższy napiszemy w oddzielnej publikacji.

Pracownik zobowiązany jest do świadczenia pracy wskazanej w umowie o pracę, ale także co do zasady wypełniania poleceń pracodawcy. Zgodnie z przepisami prawa pracy pracownik może ponieść odpowiedzialność porządkową lub materialną. Szczegółowo zagadnienia te regulowane są przez przepisy kodeksu pracy i w odpowiednim zakresie kodeksu cywilnego a także innych ustaw.

Jeśli jednak pracownik popełnił tzw. przewinienie pracownicze, za które otrzymał karę porządkową musi liczyć się również z tym, że pracodawca w związku z tym samym zdarzeniem może wypowiedzieć mu umowę o pracę.

Witajcie!
Trafiłem na kapitalne badanie tempa zmian w polskim prawie. Badania przeprowadziła jedna z największych firm prawniczych w Polsce.

Aby śledzić zmiany w prawie musisz poświęcić temu co najmniej 3,5 godziny DZIENNIE!!!!!
W to niedzielne popołudnie życzymy wszystkim miłej lektury!
Pozdrawiam radca prawny Mariusz Bialic

Zgodnie z nowelizacją Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia podejrzanemu o wykroczenie przysługuje prawo do obrony, w tym do korzystania z pomocy jednego obrońcy, o czym należy go pouczyć jeszcze przed przesłuchaniem albo wraz z wezwaniem do złożenia pisemnych wyjaśnień.
W czerwcu 2014 roku Trybunał Konstytucyjny uznał (sygn. akt K 19/11), iż konstytucyjne prawo do obrony nie jest uzależnione od przedstawienia zarzutów popełnienia wykroczenia, ale przysługuje z chwilą, gdy wobec określonej osoby zostaną podjęte czynności wyjaśniające zmierzające do postawienia jej w stan obwinienia. Nowelizacja będąca konsekwencją orzeczenia TK weszła w życie 1 sierpnia 2015 roku.

Dziś zmienia się ustawa kodeks pracy.

Doprecyzowano prawa ojców wychowujących dzieci do skorzystania z urlopu macierzyńskiego lub dodatkowego urlopu macierzyńskiego, lub urlopu rodzicielskiego - na warunkach i w okresie, w którym z tego urlopu lub z tych urlopów mogłaby korzystać matka dziecka będąca pracownicą, jeśli matka zmarła przy porodzie, porzuciła dziecko lub ze względu na stan zdrowia nie jest w stanie sprawować osobistej opieki nad dzieckiem.

Styk prawa pracy z prawem handlowym - podstawy zatrudniania członków zarządu

Chcąc zwolnić członka zarządu zatrudnionego na podstawie umowy o pracę spółka kapitałowa powinna pamiętać, że nie wystarczy sama uchwała o odwołaniu z funkcji członka zarządu. Konieczne jest również właściwe tj. zgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę. 

Czytaj więcej...

Dostęp do drogi publicznej

Zgodnie z prawem nieruchomość powinna mieć zapewniony odpowiedni dostęp do drogi publicznej. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego przez "ODPOWIEDNI" dostęp do drogi publicznej rozumie się taki dostęp, który umożliwia przejazd pojazdów mechanicznych.

Czytaj więcej...

Urlop bezpłatny a wysokość odszkodowania za zakaz konkurencji.

Przebywanie przez pracownika na urlopie bezpłatnym w okresie poprzedzającym zakończenie stosunku pracy może zmniejszyć otrzymywane przez niego odszkodowanie na podstawie umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 4 września 2014 r. I PK 25/14

Umowny podział obowiązków pomiędzy członkami Zarządu. Podział obowiązków i kompetencji  pomiędzy poszczególnych członków Zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie uchyla odpowiedzialności członków zarządu wobec wierzycieli spółki na zasadzie art. 299 k.s.h.